Zoek elkaar in de regen op!

Hoe gaat het met je? Het is zo’n allesomvattende vraag en toch zijn we geneigd ermee om te gaan als een standaard begroeting. 95% van de antwoorden kun je onderbrengen in een meerstemmig koor, dat standaard het nietszeggende antwoord: “goed hoor!” zingt. Ik betrap mijzelf er ook regelmatig op. Ik probeer het nog wel eens af te wisselen in toonhoogte, zodat ik overtuigend over kom. Vooral als het eigenlijk niet zo goed gaat.

Is het schaamte? Ontkenning? Of vind je van jezelf dat je je aanstelt door niet het gewenste antwoord te geven? Er zijn genoeg redenen te bedenken. Hoe lastig is het om helemaal open over jezelf te zijn? Je kwetsbaarheid te tonen in een wereld waar we denken dat geluk de maatstaf is. Het denkbeeld van de 21e eeuw. Maakbaar en te koop. We maken onze menselijke kant eraan ondergeschikt. Want hoe harder je eeuwig geluk nastreeft hoe verder je verwijderd raakt van het echte leven. Het echte gevoel. Het echte contact.

Recentelijk las ik een interview met Vivek Murthy. Hij was de belangrijkste gezondheidsadviseur onder president Obama. Hij verdiept zich in het onderwerp ‘eenzaamheid’. In deze tijd van social distancing nog relevanter dan ooit tevoren. Hij vreest voor wat hij noemt een sociale recessie, het uiteenvallen van de verbondenheid in de samenleving. Juist nu moeten we heel bewust die verbinding opzoeken. “Gun de ander je volledige aandacht” is zijn advies.

Ik ben het volledig met hem eens. Door te luisteren, en door het geven van mijn volledige aandacht, besta ik als ondernemer. Dagelijks geef ik onder andere liefdevol aandacht aan angst en weerstand. Ongemakkelijke gevoelens bespreekbaar maken, brengt mensen dichter bij elkaar. Als mens. Als collega. Als organisatie. Als vreemdeling. Als vriend. Een verbinding die naar mijn beleving noodzakelijk is om het polariseren in de samenleving tegen te gaan.

Maar weet je wat ook helpt? Door jezelf ook die aandacht te geven! Door niet weg te lopen met het antwoord “goed hoor”, terwijl de tranen je in je ogen prikken. Wees open over je ware gevoelens. Naar jezelf. Naar een ander. Het is zo’n mooie kwaliteit die wij als mens hebben. Door geen aandacht aan onze gevoelens te geven, “ont-mensen” we onszelf. Terwijl we juist zo’n breed palet aan gevoelens en emoties bezitten. Laten we daar trots op zijn, en ze volledig inzetten. Immers, een echte regenboog zie je pas als het regent.

Dus zoek elkaar op in de regen, dan volgen die regenbogen vanzelf.