… zodat we ons hart kunnen volgen.
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik deze blog eerder zou schrijven. Maar mijn hart verlangde naar iets sterkers. “Geniet en maak extra tijd voor je dierbaren deze zomermaanden. Zeker voor je zoontje. Binnenkort gaat hij voor het eerst naar school en dan breekt er een nieuwe fase aan.”. Nu ik dit zo opschrijf, merk ik dat het me diep raakt. Want wat heb ik genoten van ons ongedwongen samenzijn om zijn eerste levensjaren te ontdekken. Ik ben oprecht blij dat ik naar mijn hart geluisterd heb.
Dit brengt mij gelijk bij mijn oproep die ik in de vorige blog plaatste: Wat betekent het volgen van je hart voor jou? Het is voor mij iets heel vanzelfsprekends, maar wanneer ik het onder woorden wil brengen, realiseer ik mij dat het niet altijd zo is. Want als het werkelijk makkelijk was, waarom hebben we er dan toch vaak zoveel moeite mee? Dankzij de waardevolle en prachtige reacties die ik heb mogen ontvangen, heb ik er toch woorden voor kunnen vinden. Dankjewel.
Letterlijk of tussen de regels door las ik iedere keer weer de vraag: “waar verlang ik nu echt naar?”. Hoewel de vraag zo simpel klinkt, ligt het antwoord opgesloten in ons binnenste. Vaak ommuurt met verwachtingen uit de buitenwereld, overtuigende angsten en hardnekkige denkbeelden. Het volgen van je hart is invulling geven aan je diepste verlangen. Het wil eruit. Het wil zich manifesteren. Het is niet plooibaar, het is er gewoon. Toch zijn we een meester in het onderdrukken van dit gevoel van verlangen. Zo word je bijvoorbeeld van kindsaf aan geleerd dat je eerst aan je verplichtingen moet voldoen, voordat je mag doen wat je zelf leuk vindt. Of blokkeer je al je gevoel na een ingrijpende gebeurtenis. Vaak vergeten we hierdoor wat we zelf echt willen. Toch is er hoop. Want zo nu en dan weet het verlangen zich door het schild van de onderdrukking door te dringen en dan sta je voor een keuze. Kies je voor je verlangen of voor je verstand?
Ook ik heb voor die keuze gestaan. Zo hield ik mijn vorige relatie in stand door mijn overtuiging dat ik er altijd voor de ander moest zijn. Ik maakte mijzelf ondergeschikt. Hierdoor raakte ik steeds meer mijzelf kwijt en doofde het gevoel in mijn binnenste. Mijn gespannen lichaam probeerde mij iets te vertellen. Maar soms ben je zelfs te blind voor die boodschap. Ik kan mij het moment nog goed herinneren dat een osteopaat tegen mij zei: “Maaike, jouw hart heeft jouw aandacht nodig”. Ik kan je vertellen dat die binnenkwam. Het leek wel alsof de volumeknop van mijn diepste verlangen op de hoogste stand werd gezet. Gelukkig heeft mijn huidige liefde een heel groot hart. Toen we net samen waren kreeg ik van hem een t-shirt van NASA met de opdruk: “I need my space” ?.
Het volgen van je hart is doorgaans een individuele keuze, maar om erin te blijven geloven en in te slagen is het krijgen van steun, liefde en ruimte vanuit je omgeving onmisbaar. In een wereld die barst van de maatschappelijke verwachtingen om net zo te worden als de rest, vraagt het om een enorme dosis moed om te doen wat je hart je ingeeft en te zijn wie je echt daadwerkelijk bent. En eigenlijk is dat best raar. Want iemand die doet wat hij liefste doet, maakt niet alleen zichzelf gelukkiger maar juist ook de ander. Is dat niet waar het allemaal omdraait?
Laten we de boel even omdraaien. Wat als jij en ik de ‘omgeving’ zijn? Wat kunnen wij doen zodat de ander de ruimte krijgt om zijn of haar hart te volgen? En welk verschil kunnen wij maken in de omgeving van die ander? Op het werk, thuis of bij vrienden? Aan het volgen van je hart is niks zweverigs aan. Het hart staat symbool voor jouw wil, wensen en waarden. Datgene wat jouw hart sneller laat kloppen. Dus, let’s create some space together!
Ps. Heb je zin om even te luisteren waar mijn hartambitie vandaan? Even terug ben ik geïnterviewd door Marcel Lahaije voor zijn podcast serie “Unleash the hero within”. Het werd een prachtig gesprek over de weg naar het realiseren van dromen en idealen.
